نويسنده: ویکتور هوگو
مترجم: محمد باقر پیروزی
راوی : محمد تقی پور گلدوز

زمان کل: ۱۳ ساعت و ۱۷ دقیقه

    
بینوایان تصویر راستین سیمای مردم فرانسه در قرن نوزدهم است . چهره‌ی چند قهرمان در بینوایان برجسته‌ تر ترسیم شده‌است از جمله ی آن ژان والژان . او مرد میانسال خسته روانی است با نیم تنه ی کهنه و شلواری وصله دار که پس از گذراندن نوزده سال زندان با اعمال شاقه ، پس از تمام شدن ایام محکومیت جایی برای رفتن ندارد و کسی پناهش نمی‌دهد حتی در لحظه‌ای حاضر می‌شود به زندان باز گردد ولی راهش نمی‌دهند ، در اوج درماندگی و سیه روزی به خانه‌ی اسقفی پناه می‌برد اسقف با خوشرویی و مهربانی از او پذیرایی می‌کند ولی این مهمان ناخوانده نیمه شب ظروف نقره ی اسقف را به سرقت می‌برد . اما ساعتی بعد به دست ژاندارم دست گیر می‌شود . ولی بزرگواری اسقف مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد. ژان والژان در بیست و پنج سالگی اسیر پنجه‌های ستمگری شده‌است . او که روستایی پاکدلی بوده به سبب سرقت یک قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنه ی خواهرش این همه زندان تحمل کرده است . در نتیجه مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش شده ایست . سر انجام نیک منشی یک مرد روحانی ، درهای نیک بینی و خیر اندیشی را به روی او باز می‌کند و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود که باید تفصیلش را در متن کتاب خواند . اخلاق ، فضیلت ، پستی ، ستم و رویدادهای تاریخی با ژرف اندیشی بررسی می‌شود و تناردیه ماریوس و دیگر قهرمانان کتاب با نظم ویژه‌ای در برابر هم قرار می‌گیرند و اثر جاودانه‌ای می‌سازند. گرچه بینوایان از عشق‌های خیال انگیز سرشار است اما جلوه‌ی واقع بینانه زندگی مردم در زمان ویکتور هوگو در آن کاملا دیده می‌شود .