جبار باغچه بان فرزند عسکر در سال ۱۲۶۴ خورشيدي در ايران متولد شد .جد او رضا از اهالي تبريز بود . پدرش عسکر در شهر ايروان با شغل معماري و قنادي روزگار مي گذراند . تحصيلات باغچه بان با اصول قديمي و در مساجد بود و در ۱۵ سالگي مجبور به ترک تحصيل گرديد و به حرفه پدر روي آورد . در دوران جواني فقط به طور قاچاق در منازل به دختران درس مي داد و از خبرنگاران روزنامه هاي قفقاز و از فکاهه نويسان و شاعران روزنامه فکاهه ملانصرالدين بود . در سال ۱۹۲۲ ميلادي به مديريت مجله فکاهي لک لک در ايروان رسيد .

در آخرين سال جنگ در نتيجه در گير و دارها به ترکيه رفت و پس از چندي تحويلدار شهرداري شهر ايگدير شد و چندي بعد فرماندار آن شهر گرديد . پس از شکست دولت عثماني چون اسلحه و قدرت جنگي نداشت تسليم داشناق ها گرديد و به ايروان بازگشت .

در جريان قحطي و بيماري و جنگ هاي محلي ، پس از فوت پدر و مادرش ، در سال ۱۲۹۸ به طرف وطن خود راه افتاد و بالاخره پس از گريز از چنگال چند بيماري مهلک که در آن زمان شايع شده بود و پس از قطع انگشتان پايش براي رهايي از مرگ حتمي به مرند رسيد . در مدرسه دولتي احمديه در مرند با ماهي ۹۰ ريال در سمت آموزگاري مشغول به کار شد . به واسطه روش ابتکاري او در تدريس ، در سال ۱۲۹۹ به موجب حکم رياست فرهنگ تبريز ، به آن شهر رفته و مشغول به کار شد.

باغچه بان در سال ۱۳۰۳ به دستور فيوضات رئيس فرهنگ وقت ، اولين کودکستان ايراني در تبريز با نام باغچه اطفال تاسيس کرد و از همان زمان نام فاميل خود را از عسکرزاده به باغچه بان تغيير داد . با اين منظور که همان گونه که معلمين دبستان و دبيرستان ها ، آموزگار و دبير ناميده مي شوند ، مربيان کودکستان ها هم باغچه بان ناميده شوند. باغچه بان در سال ۱۳۰۳ خورشيدي در تبريز اولين مدرسه مختلط را در شرايطي ايجاد کرد که مردم کمتر حاضر بودند حتي پسران خود را به مدرسه بفرستند ، چه برسد به آن که دختر و پسر در کنار هم تحصيل کنند .