در این بخش ، بررسی و ریشه یابی معروف ترین زبانزدهای (ضرب المثل های) پارسی را مد نظر داشته ام و بدین لحاظ از منابع مختلفی سود جسته ام . با کلیک بر روی دکمه ی زیر هر زبانزد ، توضیح زبانزد باز خواهد شد و روایت هر کدام از آن زبانزدها گاه کوتاه و گاه به تفصیل تقدیم می گردد .
در اینجا ذکر این نکته بایسته است که همه ی آنچه در این بخش تقدیم شده در تعریف ویژه ی زبانزد نمی گنجد . بطورکلی زبانزد گونه‌ای از بیان است که تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آن‌ها نهفته است . بسیاری از این داستان‌ها از یاد رفته اند ، و پیشینه ی برخی از امثال بر بعضی از مردم روشن نیست ؛ بااین‌حال ، در سخن به‌کار می‌رود .
توضیح برای واژه ی ضرب المثل : شکل درست این واژه «مَثَل» است و ضرب در ابتدای آن اضافه است . به عبارتِ دیگر، «ضرب المثل» به معنای مَثَل زدن (به فارسی: داستان زدن) است .
بررسی نظر کارشناسان : دانشمندان و زبان‌شناسان نامدار هنوز تعریفی جامع و کامل برای کلمه ی ضرب‌المثل نیافته‌اند . گرچه در این راستا تحقیقات بسیار ارزشمندی صورت گرفته و تفاسیر معتبری نیز ارائه شده‌است. علی‌اکبر دهخدا در مقدمه ی امثال و حکم چنین می‌نویسد:
"در زبان فرانسوی هفده لغت یافت می‌شود که در فرهنگ‌های عربی و فارسی همه ی آنها را «مَثَل» ترجمه کرده‌اند، و در فرهنگ‌های بزرگ فرانسوی تعریف‌هایی که برای آنها نوشته‌اند ، مُقنِع نیست و نمی‌توان با آن تعریفات ، آنها را از یکدیگر تمیز داد."
محقق معروف ، Archer Taylor ، که تحقیقاتش در اوایل قرن بیستم تأثیری شگرف دراین زمینه داشته‌است ، نتوانست تعریفی جهان شمول برای "امثال و حکم" پیدا کند . وی در کتاب معروف خود اظهار می‌کند که تعریفی برای "امثال و حکم" نمی‌تواند وجود داشته باشد. بااین وجود تعاریف مختلفی از گذشته تا حال ارایه شده‌است که مهم‌ترینِ آنها تعریف Friedrich Seiler است. وی "امثال و حکم" (ضرب المثل) را این چنین تعریف کرده‌است :