16 - December - 2013, 37 : 01 PM
بررسی نوشتاری «به» و «ب»
بسیار دیده و خوانده شده است که گروهی می نویسند: «به دنبال پرویزرفتم»
«اگر به بازار بروم، منوچهررا خواهم دید»
«به نام خداوند بخشاینده ی مهربان»
«به اندیشه ی نیک کارها را انجام بده»
«من به داریوش بدهکارم»
وبسیار هم دیده و خوانده شده است که گروهی دیگر می نویسند:
«بدنبال پرویزرفتم»
«اگرببازار بروم منوچهررا خواهم دید»
«بنام خداوند بخشاینده ی مهربان»
«باندیشه ی نیک کارها را انجام بده»
«من بداریوش بدهکارم»
براستی کدام درست است «به» ها یا «ب»ها؟
در یکی از دو نمونه های بالا ، بندواژه ی «ب» و «به» به واژه ی پس ازخود چسبیده و در نمونه ی دیگر، آ نها جدا نوشته شده اند . کدام یک درست است؟
از آنجا که زبان پارسی زبانی استوار و بسامان است، برای هر پدیده ی گفتاری و نوشتاری دستوری و آیینی روشن و ساده دارد و به پیروی از همین ویژگی ، در زمینه ی «به» و «ب» نیز می توان با نگرش به معنای واژه و یا ساختار نوشته، پی بردکه چگونه باید نوشت.
ما پارسی نویسان درنوشتار خود به شش گونه «به» یا «ب»برمی خوریم .
1 - اگر «به» معنای میوه ی خوشبویی راکه همه می شناسیم بدهد .
در این کاربرد :
نخست : بی چون وچرا «ه» را باید بدنبال «ب» آورد
دوّم : واژه ی «به»، به واژه ی پس از خود نیز نمی چسبد
سوّم : بندواژه ی «ه» نیز گفته می شود و برزبان می آ ید .
در این هنگام :
نخست : «ه» را باید بدنبال «ب» آورد
دوّم : واژه ی «به» به واژه ی پس از خود نمی چسبد
سوّم : بندواژه ی «ه» گفت نمی شود و برزبان نمی آ ید
نخست : نباید «ه» داشته باشد
دوّم : بی چون وچرا به واژه ی پس از خود می چسبد
سوّم : چون «ه» را بکار نمی بردیم، خودبخود بندواژه ی (ه) بر زبان نمی آ ید .
نخست : بندواژه «ه» باید باشد
دوّم : «به» به واژه ی پس از خود بی چون وچرا می چسبد
سوّم : بندواژه ی «ه» گفته می شود و برزبان می آ ید.
برگرفته از کتاب : در ژرفای واژه ها اثر دکتر ناصر انقطاع