تالار میدوری

خسرو و شیرین منظومه‌ای از نظامی گنجوی است که در آن از لحن باربد سخن رفته‌است. نظامی این منظومه را در چهار چوب‌های زندگی خسرو در بزم شیرین ، هنگام فرار از مقابل وی و شب نشینی‌های آن دو با هم و غزل هر یک از کنیزان خسرو و شیرین و گفتگوی آن دو و سرود نکیسا و باربد ، بیان می‌دارد.